Herkes her şeyin en doğrusunu biliyor
Herkes bir başkasına öğüt verecek kadar bilge

Oysa,
her “Hak” diyenin ağzı kara olmuş,
her “Akıl” diyenin aklı firarda.

Kakaonun tadını bilmeyen kavruk tenli insanların üzerinden gülümseme satın alıyoruz çocuklarımıza.
Mutluluk hormonu salgılanıyor, siyah alınlarında günde 1 dolara.

Nasıl göründüğünü bile bilmeden elmasla zehirleniyor birilerinin ciğerleri,
güzel kokulu ak gerdanlarımız için.

Oysa,
hepimiz o kadar iyi
hepimiz o kadar duyarlı ki…

İlk fırsatta hakları için sokaklardayız hepimiz.
Vicdanlarımız birkaç dakikalığına…

—

Ölü kadınların bedenleri üzerinden atlayarak, televizyonlara çıkıyoruz her gün “prezantabl” bir şekilde.

İnançlarımız iki kalın kapağın arasında, bizden bile saklı bir şekilde duruyor orada bir başka dilde.
Ne dediğini bilmesek de savuruyoruz kendimizi yerden yere.
Ve can alıyoruz, vermeye muktedirmiş gibi…
Can almak sadece silah tutmak sanıyoruz halen,
can alanların “inancını” savunurken.

Oysa,
hangi din öğütler “nefreti”
hangi Tanrı “öldür” der benim için
Der’se eğer ne farkı kalır bizden?

Bilgimizden çok bildiğimiz var hepimizin,
Aklımız çok, tecrübemiz muazzam.
Yüreğimiz yanar; yangın yeri mi mangal mı bilinmese de… Kendini tüketir kendi içinde.

Vicdanlarımız bir reklam arası kadar…

Tuğba Makina